‌نحوه عملکرد سیستم رادیاتور قرنیزی

در لوله کشی ساختمان بهتر است از سیستم کلکتوری استفاده شود و محل قرار گیری کلکتور به نحوی انتخاب شود که در تمامی خطوط رادیاتور طراحی شده افت فشار تقریبا یکسانی داشته باشیم و نیز متراژ لوله کمتری استفاده شود.

لوله‌های استفاده شده باید از لوله‌های پنج لایه ۱۶ میلیمتری باشد. لوله کشی به نحوی باید صورت گیرد که استارت‌های رادیاتور که از کف بیرون می‌آیند از ابتدای دیوار ۱۵ سانتی متر و از دیوار پشتی حدود یک سانتی متر فاصله داشته باشند.

تعداد استارت‌ها با توجه به موقعیت ساختمان (‌نوع مصالح به کار رفته، موقعیت جغرافیایی و میزان رطوبت منطقه آب و هوایی‌) و متراژ ساختمان زیر نظر کارشناسان فنی شرکت و با استفاده از نرم افزارهای مربوطه مشخص می‌شود.

‌در رادیاتور قرنیزی آب از طریق لوله‌های ۵ لایه به رادیاتور قرنیزی می‌رسد و در رادیاتور قرنیزی آبگرم به سمت سیستم گرم کننده آب جهت تامین مجدد دمای مورد نیاز هدایت می‌شود.

در رادیاتورهای قرنیزی شعله گستر، هوا از فضایی که بین رادیاتور و سینی پشتی در نظر گرفته شده عبور می‌کند و گرم می‌شود.

پس از گرم شدن هوا به صورت طبیعی به سمت بالا جریان پیدا می‌کند و این پروسه موجب گرمایش ساختمان می‌شود. این امرباعث حرکت طبیعی هوا در فضای ساختمان می‌شود.

در این سیستم با نصب کانکتور بر روی رادیاتور گردش طبیعی هوا در فضای ساختمان بیشتر می‌شود و راندمان حرارتی رادیاتور قرنیذی را تا حدود ۳۰ درصد افزایش می‌دهد.

از آنجایی که گرمایش از پایین ترین نقطه صورت می‌گیرد و تمام ساختمان همزمان و به صورت یکنواخت گرم می‌شود. مدت زمان بین شروع پروسه‌ تا رسیدن به دمای مطلوب در ساختمان کاهش می‌یابد و این امر باعث کم شدن مصرف انرژی نسبت به سایر وسایل گرمایشی می‌شود.