این نوع هویج گرد محلی به غرب گسترش یافت و اکنون در اروپا و آمریکا غالب است.
هویج سرشار از آنتیاکسیدانهای مفید است که هم دارای ویژگیهای لیپوفیل (کاروتنوئیدها) و هم هیدروفیل (ترکیبات فنلی) هستند.
اگرچه محتوای کاروتنوئید در بین ژنوتیپ های هویج [2] به طور قابل توجهی متفاوت است، هویج نارنجی معمولاً حاوی مقادیر بالایی از α- و β-کاروتن است. هویج زرد حاوی لوتئین است.
رنگ قرمز هویج به دلیل لیکوپن است، در حالی که مواد پلی فنل، عمدتا آنتوسیانین ها برای ریشه های بنفش معمولی هستند.
نقش کاروتنوئیدهای هویج به عنوان هویج شیراز پیش سازهای ویتامین A و همچنین آنتی اکسیدان های عالی سال هاست که به طور معمول شناخته شده است.
اما اخیراً ترکیبات فنلی و ظرفیت آنتی اکسیدانی آنها در ارقام Daucus نیز مورد بررسی قرار گرفته است.
به گفته آرسکوت و تانومی هاردجو هویج نانکو حاوی ترکیبات فنلی با یک حلقه معطر (اسیدهای فنولیک) است که عمدتاً اسید کلروژنیک است.
Zhang و Hamauzu [8] دریافتند که هویج عمدتاً حاوی مشتقات اسید هیدروکسی سینامیک است که در میان آنها اسید کلروژنیک 42.2 تا 61.8 درصد از کل فنول ها را تشکیل می دهد.
اسید کلروژنیک نیز در ریشه بچه هویج فرنگی انباشته شده است.
این ترکیب همراه با اسید فرولیک و دی کافئویل کوینیک به 82 درصد از کل فنول ها در بافت آسیب دیده ریشه می رسد.
اسید کلروژنیک، اسید کافئیک، اسید p-هیدروکسی بنزوئیک، اسید فرولیک و سایر ایزومرهای اسید سینامیک در هویج با رنگهای مختلف غالب بودند.
آلاسالوار و همکاران 11 اسید فنولیک مختلف را در هویج نارنجی، بنفش، زرد و سفید شناسایی کرد و غلظت کل اسیدهای فنولیک در هویج بنفش بالاترین میزان بود.
- منابع:
- تبلیغات: